‘De Appelsientjes’, een sterke Village Dates groep!

De Antwerpse ‘Appelsientjes’ vormen één van de grootste en meest succesvolle Village groepen in Vlaanderen. De groep werd in 2021, bij opstart van ‘Village dates’, opgericht door Lynn Geerinck. Die eerste groepen kregen toentertijd een kleurtje toegewezen, kwestie van ze per provincie goed van elkaar te kunnen onderscheiden. Deze groep kreeg een oranje kleur en zo was de ‘Appelsientjes’-groep geboren.


De eerste Appelsientjes waren jonge moeders en zij zochten vooral erkenning en troost bij elkaar. Ze konden er de pittigheid van de tropenjaren met kleine kinderen eens van zich afschrijven. Naarmate de tijd vorderde, kwam er meer actiegerichtheid in de groep. Gaat één van hen door een heftige fase? Dan komen de Appelsientjes in actie. Intussen hebben ze al verschillende subgroepen aan de oorspronkelijke groep toegevoegd, zoals een kookclub, een playdate groep en niet te vergeten… de pappelsientjes. Want ook de papa’s verenigden zich na enige tijd.


Wanneer ik om getuigenissen vraag over de kracht van deze groep, stromen de verhalen binnen. Een moeder zegt hier het volgende over: ‘Het loopt moeilijk met onze dochter. We gaan met haar naar een psycholoog. Ze heeft moeite met prikkelverwerking. Mijn vriend en ik kijken er beiden anders tegenaan. Hij voelt zich heel eenzaam. Hij vindt: ‘Wij zijn de enige ouders met dit probleem’. Maar ik? Ik heb al zoveel getuigenissen gehoord in de Appelsienengroep, van mensen die heel open en eerlijk praten over gelijkaardige situaties…. Ik weet: We zijn níet alleen.’


Een andere moeder geeft aan dat er wellicht behoorlijk wat ouders in de groep zitten die wat gevoeliger zijn, net als hun kindjes. Dat zorgt voor een normalisering. Moeder: ‘De norm is nog steeds dat een kind pas kan slapen als het apart gelegd wordt. Wij normaliseren iets ánders. Dat sommige kinderen door moeilijkere fases gaan, bijvoorbeeld, en dat dit gewoon normaal is. In mijn omgeving hoorde ik zo’n verhalen niet. Mijn zus had een ‘makkelijk’ kindje. Zij begreep mij niet. En wij begrepen niet waarom het bij haar zo eenvoudig liep. In mijn omgeving vond ik geen gelijkgestemden. Ik voelde me gefaald als ouder. De kracht van de Appelsientjes is dat er ándere verhalen verteld worden’.


Oordeelvrij


Onze samenleving is eraan toe om deze andere verhalen te aanhoren. We mogen ons vragen stellen bij wat ‘normaal’ geacht wordt. De Village Dates groepen zijn groepen waar maatschappijkritisch naar opvoeding gekeken wordt. De Appelsientjes delen hun ervaringen met samen slapen, draagdoeken, borstvoeding, co-regulatie… Er wordt een ‘andere taal’ gesproken.


Moeder: ‘De meeste mensen hebben grotendeels dezelfde visie. En als dat niet zo is, dan is dat niet zo erg. Er is veel begrip voor elkaar. Sommigen zeggen: ‘Oh, dat is wel erg ver af van waar ik voor sta’. Maar dat zorgt niet voor wrijving. Iedereen is geïnteresseerd in elkaar. Er is veel uitwisseling, je vindt elkaar in het midden. En zo komt langzaamaan toch kruisbestuiving. We verleggen samen de norm. En het is zo eenvoudig, zo binnen handbereik. Je kan gewoon via Whatsapp verbinden en plotsklaps keiveel gelijkgestemde mensen leren kennen’.


Moeder: ‘Onze dochter is ingestapt in de kleuterklas. Ik had verwacht daar ook de Appelsientjes-vibe te vinden, maar dat is niet gebeurd. Ik heb mijn best gedaan om praatjes te maken, maar dit werd niet beantwoord. Ik besef hoe geprivilegieerd mijn bubbel bij de Appelsientjes is. Hier is men altijd open en eerlijk. Nooit denk ik dingen als: ‘Past die wel in mijn kliekske?’. Het is er oordeelvrij. ‘Je kan elkaar als ouder vinden, ook in je verschillen. De dynamiek aan de schoolpoort kan echt wel nog anders zijn. Het is toch nog meer een facade ophouden’.


Als Westerse mens zijn we ver doorgeslagen in het individualisme. We kunnen niet meer zo goed verbinden met elkaar, we zijn die skills kwijt. We zitten allemaal in onze eigen huizen te koken, op ons eigen eiland zijn we aan het werken, bakken, kinderen in slaap krijgen en voeden. Huis na huis na huis na huis. We zijn verleerd om naar elkaar toe te gaan. We worden er ook niet in ondersteund. Er zijn amper gemeenschappelijke tuinen waar je andere gezinnen kan tegenkomen. Je kan wel naar een park, maar zijn daar andere gezinnen? Nee, je staat daar alleen. We zijn onze clan kwijt en deze huidige generatie (jonge) ouders is eindelijk aan dat rouwproces begonnen.
We have to reclaim collective parenting. Dat woord ‘reclaim’ is belangrijk; we hadden het ooit. In het encyclopedie van onze menselijke geschiedenis zijn we slechts één pagina geleden vergleden in de individualiteit, en nu zitten we hier allemaal te denken: ‘Maar wat is toch dat gevoel dat ik heb, dat ik me zo eenzaam voel en dat ik andere mensen mis?’. We mogen opnieuw uitvinden hoe zo’n moderne Village eruit kan zien. Dat is revolutionair en dankbaar werk!

Updates ontvangen?

Scroll naar boven