Kinderen delen hoe ze in hun wijk buitenspelen: ‘Het pleintje is onze afspreekplaats’

Door: Tom Botte | Bijdrage door onze supporter gezinsbond.be

Kinderen spelen steeds minder buiten. Het speelpleintje krijgt niet alleen stevige concurrentie van heel wat schermpjes, ook het toegenomen verkeer en bezorgdheid van ouders spelen mee. Specialisten hameren erop dat buitenspelen goed is voor de ontwikkeling van kinderen, zowel fysiek, mentaal als sociaal. Ze moeten zelfstandig zijn, zichzelf organiseren en beseffen de risico’s beter. Bovendien leren kinderen die met leeftijdsgenoten uit hun wijk spelen, hun eigen buurt beter kennen. Dus ouders: laat niet alleen je huis, maar ook je kinderen regelmatig ‘luchten’. Hoe doen ze dat in de wijk Varendries in Merelbeke?


Meer speelruimte


Drieke: ‘Wij zijn helemaal geen bezorgde ouders, maar de kinderen hebben wel een afgebakend gebied binnen de wijk. Ze weten: tot daar en niet verder. We wonen tussen twee grote steenwegen en die mogen ze niet oversteken. Voor de rest laten we ze super vrij. Soms zijn ze urenlang weg zonder dat we weten waar ze uithangen. In het begin was dat moeilijk om los te laten, maar nu hebben we er alle vertrouwen in.’


Steven: ‘Ik merk dat dit speelpleintje niet meer voldoet nu de kinderen wat ouder worden. Er staan twee speeltuigen en twee voetbaldoelen, en dat is het. Er is sowieso nood aan meer speelruimte zodat er plaats is voor élke leeftijd. Daar zou de gemeente iets mogen aan doen, vind ik. Jonge kinderen moeten kunnen ravotten, maar de oudere kinderen willen met elkaar kunnen praten. Hoe meer variëteit, hoe meer kinderen hun weg naar buiten zullen vinden.’


Estée en Ralph: ‘Het pleintje is onze afspreekplaats. We ontmoeten elkaar daar en dan trekken we meestal de straat op. Of we gaan bij vriendjes in de tuin spelen. Hier vlakbij ligt het Spookbos. Daar bouwen we kampen. Het leukste wat er is! Bang voor het verkeer? Niet echt, want onze wijk heeft vooral doodlopende straten. We moeten alleen opletten voor de busjes die pakjes aan huis komen leveren. Die rijden soms heel snel.’


WhatsAppgroepje


Mieke: ‘Ik merk toch dat het alsmaar moeilijker wordt om kinderen buiten te krijgen. Vooral onze zoon. Hem moet ik echt soms vanachter zijn PlayStation halen. Maar als ik het vraag, gaat hij gelukkig wel naar buiten. Ze moeten beseffen dat dit de schoonste tijd van hun leven is. Wat rondhangen, ravotten en deugnieterij uitsteken… Dat willen we toch allemaal zelf weer doen?’


Matteo en Elise: ‘Toen we jonger waren, gingen mama en papa met ons mee naar het speelpleintje. Om te zien of we er wel veilig geraakt waren. Maar sinds het derde leerjaar mogen we er alleen naartoe. Ik denk dat ze meer op hun gemak zijn omdat we verstandiger worden. De ouders uit de wijk hebben ook een WhatsAppgroepje waarmee ze elkaar op de hoogte houden. Zo weten ze altijd waar we uithangen en houden ze ons toch min of meer in de gaten. Als het eten klaar is, wordt dat gemeld in de groep. De ouder die ons op dat moment ziet, roept dan dat we naar huis moeten.’


Foto: Kristof Ghyselinck

Updates ontvangen?

Scroll naar boven